Το Θέατρο αποτελεί διαχρονικό χάρτη της ανθρώπινης ψυχής και ζωντανό πομπό παιδείας τόσο στην Εκπαίδευση όσο και στην Κοινωνία.

Η αναπαράσταση χαρακτήρων και καταστάσεων, η προβολή ιδεών και η σύγκρουσή τους επι σκηνής αλλά και η βιωματική σύνδεση ηθοποιών και θεατών με πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες είναι κάποια από τα συστατικά του θεάτρου, που καθορίζουν τον μορφοπαιδευτικό του ρόλο.

Ο συνδυασμός της θεωρητικής γνώσης και της πρακτικής εφαρμογής της τέχνης του Θεάτρου στον χώρο της Εκπαίδευσης προσφέρει στους μαθητές προσωπική ανάπτυξη, συναισθηματική και πνευματική καλλιέργεια, ενσυναίσθηση, ένταξη στην ομάδα, ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της λεκτικής έκφρασης, κινητοποίηση κοινωνικών και εκφραστικών δεξιοτήτων και την πολύτιμη χαρά της ελεύθερης έκφρασης και δημιουργίας.

Ο επικοινωνιακός και βιωματικός χαρακτήρας της τέχνης του Θεάτρου μπορεί ακόμα να λειτουργήσει καταλυτικά, ως προς την βελτίωση της παιδαγωγικής σχέσης μαθητών και δασκάλων στον χώρο του σχολείου και να δημιουργήσει μια πρόσφορη συνθήκη καλιτεχνικής έκφρασης και επικοινωνίας μέσω της παρουσίασης μιας θεατρικής παράστασης ή άλλων συγγενικών μορφών θεάτρου (σκετς, δρώμενα, θεατρικό αναλόγιο κ.τ.λ.). Η σύνδεση επίσης του Θεάτρου με άλλες μορφές Τέχνης (μουσική, εικαστικά, χορός, λογοτεχνία), η οποία δίνει την δυνατότητα στους μαθητές να έχουν μια ευρύτερη και ολοκληρωμένη επαφή με την Τέχνη, αποτελεί άλλον έναν λόγο γιατί το Θέατρο μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστικά ως συνώνυμο της Παιδείας.

Η εμψύχωση, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στοχεύει αφενός στην βιωματική σύνδεση των μαθητών με την γνώση – πληροφορία- ερέθισμα, με όραμα την ευρύτερη προσωπική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη τους και αφετέρου στην πολυδιάστατη ενίσχυση της δυναμικής και ουσιαστικής επικοινωνίας της ομάδας μεταξύ τους αλλά και με τον/την παιδαγωγό – εμψυχωτή. Η παραπάνω συνθήκη έιναι απαραίτητη για την πραγματικά γόνιμη εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς ο δάσκαλός – εμψυχωτής δεν λειτουργεί ως απόμακρος πομπός πληροφοριών, αλλά «εμψυχώνει» την ομάδα ως μέλος της και την κινητοποιεί δημιουργικά, με στόχο την ενεργητική εμπλοκή των μαθητών στην διαδικασία, προσφέροντας τους ένα ασφαλές και παιδαγωγικό περιβάλλον, που θα τους επιτρέψει να στοχαστούν, να εκφραστούν, να αλληλοεπιδράσουν, να καλλιεργηθούν.

Μέσω της εμψύχωσης διευρύνεται το τοπίο, στο οποίο οι μαθητές μπορούν να συνδεθούν με την διδακταία ύλη και να την προσεγγίσουν με διάφορους τρόπους, συσχετίζοντάς την με την πραγματικότητα που βιώνουν ή είναι σε θέση να παρατηρήσουν και να αντιληφθούν. Η εμψύχωση, η βιωματική διδασκαλία, η οποία ενθαρρύνει την δημιουργική σκέψη, την έκφραση, το συναίσθημα και οδηγεί στην βαθύτερη επικοινωνία μέσα στην ομάδα, μπορεί επίσης να εκπληρώσει και εναν άλλο σπουδαίο και πολύτιμο στόχο: την χαρά και την ευχαρίστηση στο στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.